هميشه بايد کسي باشد
تا بغض‌هايت را قبل از لرزيدن چانه‌ات بفهمد
بايد کسي باشد … …
که وقتي صدايت لرزيد بفهمد
که اگر سکوت کردي، بفهمد …
کسي باشد که اگر بهانه‌گير شدي بفهمد
کسي باشد که اگر سردرد را بهانه آوردي براي رفتن و نبودن بفهمد
به توجهش احتياج داري
بفهمد که درد داري که زندگي درد دارد که دلگيري
بفهمد که دلت براي چيزهاي کوچکش تنگ شده است
بفهمد که دلت براي قدم زدن زيرِ باران
برايِ بوسيدنش برايِ يک آغوشِ گرم تنگ شده است
هميشه بايد کسي باشد هميشه…!